اهمیت کمیته های ایمنی و بهداشت کار در صیانت از نیروی کار

از جمله وظایف چهارگانه وزارت کار و امور اجتماعی و به تبع آن ادارات کار و امور اجتماعی حفظ و صیانت از نیروی کار که خود بزرگترین سرمایه چرخه تولید بوده میباشد , جدای از اینکه اهمیت حفظ و صیانت از نیروی کار مزیتهایی چون افزایش تولید , بهره وری و افزایش احساس آرامش و امنیت را در محیط کار بدنبال دارد موجب حفظ و آرامش و صیانت از بزرگترین و مهمترین سرمایه انسانی و منابع مادی خواهد شد و این است که باید مورد توجه صاحبان صنایع و سرمایه قرار گیرد .

فصل چهارم قانون کار یعنی مواد 85 الی 106 قانون مذبور از جمله راهکارهای لازم در راستای اجرای وظیفه مذبور یعنی حفظ و صیانت از نیروی کار میباشد و یکی از راهکارهای بسیار موثر و مفید در این فصل اجرای ماده 93 قانون کار و تبصره های الحاقی 1 و 2 آن مبنی بر اهمیت و تشکیل کمیته های حفاظت فنی و بهداشت کار میباشد

نگارنده در این نوشتار قصد دارد نقش کمیته های حفاظت فنی و بهداشت کار در آرامش محیط کار افزایش تولید و صیانت از نیروی کار نکاتی را یادآور شود که انشاء ا... مورد عنایت خصوصاً صاحبان سرمایه قرارگیرد .

ماده 93 قانون کار : « بمنظور جلب مشارکت کارگران و نظارت بر حسن اجرای مقررات حفاظتی و بهداشتی در محیط کار و پیشگیری از حوادث و بیماریها , در کارگاههایی که وزارت کار و امور اجتماعی و وزارت بهداشت , درمان و آموزش پزشکی ضروری تشخیص دهند کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار تشکیل خواهد داد » .

در تبصره « 1 » ماده مذکور ترکیب اعضاء و تبصره « 2 » نحوه تشکیل جلسات کمیته و ترکیب اعضاء را متذکر شده است همچنین آیین نامه کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار در تاریخ 11/4/74 توسط وزرای کار و امور اجتماعی و بهداشت درمان و آموزش پزشکی به تصویب رسیده است

. آیین نامه مذکور دارای 7 ماده و 10 تبصره و 17 بند میباشد , بر اساس ماده « 2 » کارگاههای بالای 25 نفر مکلف به تشکیل کمیته میباشند و ترکیب اعضاء در کمیته های مذبور عبارتند از

: نماینده کارفرما ـ مدیر فنی ـ نماینده کارگران ـ مسئول حفاظت فنی ـ مسئول بهداشت حرفه ای آنچه مهم است این نکته که مسئول حفاظت فنی ترجیحاً باید دارای تحصیلات در رشته فنی و ایمنی کار و مسئول بهداشت حرفه ای فارغ التحصیل بهداشت حرفه ای باشد .

و اما در ماده 5 وظایف کمیته کاملاً بصورت واضح تعیین شده است و از جمله وظایف این کمیته ها عبارتند از :

1.       طرح مسائل بهداشتی و مشکلات حفاظتی در جلسات و رفع نواقص آن .

2.       ارتباط نزدیک با کارشناسان وزارت کار و وزارت بهداشت بمنظور اجرای مقررات

3.       آموزش و توجیه کارکنان به اصول ایمنی و بهداشتی

4.       اعلام کانونهای ایجاد خطرات حفاظتی و بهداشتی و ......

و بالاخره تعیین خط مشی و منطبق با موازین حفاظتی و بهداشتی بر حسب شرایط اختصاصی هر کارگاه بمنظور حفظ و ارتقاء سطح بهداشت و ایمنی محیط کار و پیگیری از ایجاد حوادث اجتماعی و بیماریهای شغلی . با ذکر نکات یاد شده و با توجه به اینکه با پیشرفت روز افزون تکنولوژی و شناسایی عوامل زیان آور محیطی از جمله فیزیکی , شیمیایی , میکرو بیولوژی , اروگونومی و روانی , از یک سو که خطرات احتمالی آن بر همه مشهود است و از طرف دیگر در چرخه تولید چهار عامل اصلی یعنی منابع انسانی , منابع طبیعی ( مواد اولیه ) , سرمایه ( پول ) , تکنولوژی باید با سلامت کامل گردش یابند تا این چرخه قادر باشد آنچه هدف است نائل گردد . عدم دقت لازم و کافی در حفظ و سلامت هر عامل از عوامل فوق مسلماً در چرخه این عوامل تاثیرمنفی خواهد گذاشت , موجب ایجاد خلل در چرخه خواهد نمود که در نهایت موجب وقفه در تولید و کاهش میزان بهره وری خواهد شد . از آنجاییکه کمیته های حفاظت ایمنی اولاً به جهت آشنایی اعضاء آن نسبت به محیط کار , ثانیاً به جهت تخصص اعضاء , ثالثاً با توجه به وظایف تدوین شده برای کمیته در صورت اجرای وظایف خود به نحو احسن و تشکیل جلسات کاربردی و علمی قادر خواهند بود سلامت کامل در عوامل چرخه تولید از مواد اولیه گرفته تا منابع انسانی که مهمترین عامل چرخه میباشند تضمین کنند و نتیجه این ضمانت صحت و سلامت عوامل چرخه تولید :

1.       جلوگیری از به هدر رفتن منابع و سرمایه انسانی.

2.       ایجاد آرامش روحی و جسمی برای منابع انسانی .

3.       ایجاد تعامل با سایر سازمانها که این خود موجب جلوگیری از اتلاف وقت صاحب سرمایه میشود و باعث می شود انرژی و وقت مجموعه در خدمت کار و تلاش و تولید باشد.

4.       افزایش تولید و در نهایت افزایش بهره وری 5 ـ افزایش درآمد ملی ( ) و بالاخره افزایش سرمایه گذاری و در نهایت ایجاد اشتغال پایدار و حفظ آن